KREDYTY KLĘSKOWE BEZ WKŁADU WŁASNEGO
- Odsłony: 3998
Co należy zrobić, aby otrzymać kredyt klęskowy?
Kredyty klęskowe mają określoną procedurę uruchamiania pomocy. Przed złożeniem wniosku o kredyt poszkodowany rolnik zgłasza się do właściwego urzędu gminy, aby zgłosić szkodę. Pozwala to komisji powołanej przez wojewodę na oszacowanie wysokości szkód, które powstały w wyniku klęski w danym gospodarstwie. Komisja dokonuje szacunków w terminie 2 miesięcy od dnia stwierdzenia skutków klęski. Na podstawie pracy tej komisji przygotowywana jest opinia wojewody dotycząca zakresu i wysokości szkód spowodowanych przez klęskę. Jest ona formalnym dokumentem potwierdzającym wystąpienie szkody i jej uzyskanie jest warunkiem ubiegania się przez poszkodowanego o kredyt. W ciągu kolejnego miesiąca wojewoda zgłasza wniosek do Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi o wyrażenie zgody na uruchomienie pomocy. Wyrażenie zgody przez ministra umożliwia uruchomienie linii preferencyjnych kredytów klęskowych na wznowienie produkcji po danej klęsce przez banki współpracujące z ARiMR. Wtedy rolnik, ubiegając się o kredyt klęskowy, musi pójść do banku i pobrać formularz wniosku o kredyt. Jeśli zamierza starać się o kredyt klęskowy inwestycyjny, musi przygotować plan inwestycji. Kolejnym krokiem jest złożenie w banku wniosku o kredyt wraz z planem inwestycji, o ile rolnik ubiega się o kredyt inwestycyjny, opinią wojewody i innymi dokumentami wymaganymi przez bank.
RENOWACJA UŻYTKÓW ZIELONYCH METODĄ PODSIEWU
- Odsłony: 7018
Niewłaściwe użytkowanie, niesprzyjające warunki siedliskowe lub atmosferyczne powodują, że wiele użytków zielonych ulega degradacji. Przepadają wartościowe gatunki traw i roślin motylkowatych, przy jednoczesnym powiększaniu się powierzchni niepokrytych roślinnością, na które „wchodzą” chwasty, silnie konkurujące ze szlachetnymi gatunkami traw.
Przerzedzona ruń i mniejszy w niej udział roślin wartościowych prowadzi do zmniejszenia ilości paszy, nawet o 70%, i pogorszenia jej jakości żywieniowej (pod względem wartości pokarmowej oraz walorów smakowych i zdrowotnych).
Jedną z najpopularniejszych metod odnowienia zdegradowanego użytku jest renowacja metodą podsiewu. Stosuje się ją na użytkach zielonych, których darń jest bardzo przerzedzona, bez traw wysokich oraz gdy pewne obszary darni są z różnych powodów silnie zniszczone. W łąkarstwie przez podsiew rozumie się uzupełnienie lub wzbogacenie składu gatunkowego łąk i pastwisk poprzez siew nasion, najczęściej mieszanek traw i roślin motylkowych drobnonasiennych. Korzystnym terminem skutecznego podsiewu może być późne lato (od połowy lipca do połowy sierpnia lub przełomu sierpnia i września). Stara darń powinna w czasie podsiewu być możliwie krótka w celu ograniczenia jej konkurencyjności, ponadto trawy w późniejszym okresie wegetacji rosną znacznie wolniej, co utrudni im konkurowanie z siewkami traw z podsiewu. Ze względu na wszystkie te argumenty termin późnoletni jest szczególnie właściwy, ale powodzenie zabiegu uzależnione jest w dużym stopniu od wystarczającej ilości wilgoci (gwarancją udanego podsiewu jest odpowiednia ilość opadów deszczu, zwłaszcza w okresie wschodów). Ponadto przewagą jesiennego czy późnoletniego siewu traw jest fakt uzyskania wyższego plonu w następnym roku użytkowania. Trawy wysiane w terminie nie późniejszym niż pierwsza dekada września na pewno zdążą się rozwinąć do poziomu pozwalającego na przezimowanie.
POSPOLITE RDZE ROŚLIN UPRAWNYCH
- Odsłony: 6482
Rdze (Puccinia spp.) stanowią najliczniejszą, jednolitą grupę ścisłych pasożytów roślin, obejmujących ponad 4000 gatunków. Grzyby te atakują uprawy sadownicze, warzywnicze i rolnicze.
Charakterystyczną cechą rdzy jest wielopostaciowość (polimorfizm) zarodników powstających w cyklu rozwojowym patogenu (bazydiospory, spermacja, ecjospory, urediniospory, teliospory). Jeśli w rozwoju choroby występują one wszystkie, wówczas mówimy o pełnocykliczności, jeśli tylko część – jest to niepełnocykliczność. Cykl rozwojowy rdzy może przebiegać na jednym żywicielu i wówczas są to rdze jednodomowe lub na 2 żywicielach u rdzy dwudomowych. Bardzo charakterystyczną cechą epidemiologiczną rdzy jest możliwość kiełkowania zarodników bez kropli wody (podobnie jak u mączniaków prawdziwych), podczas gdy zdecydowana większość zarodników grzybów do dalszego rozwoju potrzebuje zwilżenia. Epidemie rdzy mają gwałtowny przebieg i bardzo duży zasięg występowania, bowiem zarodniki letnie (urediniospory) rozsiewają się w olbrzymich ilościach z wiatrem na bardzo duże odległości (setki, a nawet tysiące kilometrów).
MAŁA RETENCJA - duży problem czy duże korzyści ?
- Odsłony: 12762
W dość powszechnym przekonaniu mała retencja (łac. retentio – powstrzymywanie) to gromadzenie wody w małych zbiornikach lub jej podpiętrzanie w korytach niewielkich rzek i cieków wodnych. W literaturze fachowej mała retencja wodna definiowana jest w różny sposób, zawsze jednak sprowadza się do zmniejszania odpływu wód powierzchniowych w celu ochrony i odbudowy zasobów wodnych.
Według niektórych badaczy mała retencja to wydłużenie czasu i drogi obiegu wody i zanieczyszczeń w zlewni, mające na celu poprawę stosunków wodnych w zlewni, oczyszczenie wód i regulację transportu rumowiska (materiał stały i rozpuszczony transportowany przez rzekę). Ta definicja ujmuje kompleksowo problem ochrony zasobów wodnych w środowisku zarówno pod względem ilościowym, jak i jakościowym. Większość wód z terytorium Polski odprowadzana jest do morza. Sztuczne zbiorniki retencyjne gromadzą zaledwie 6,5% średniego odpływu rocznego (wświętokrzyskim 3,7%). W Europie w kategorii wielkości posiadanych zasobów dyspozycyjnych Polska jest na jednym z ostatnich miejsc. Niekorzystne zmiany klimatyczne, w tym ujawniający się w ostatnich latach coraz bardziej niekorzystny rozkład opadów charakteryzujący się długimi okresami bez opadów i okresem gwałtownych nawałnic deszczu podnosi znaczenie małej retencji.
Do działań związanych z małą retencją wodną zaliczamy głównie:
