WIOSNA NA PLANTACJI RZEPAKU OZIMOWEGO
- Odsłony: 4107
Rzepak jest rośliną wymagającą pod względem agrotechnicznym. O plonie decyduje wiele czynników, ale bardzo ważnym jest nawożenie azotowe.
Nawożenie azotowe
Należy wykonać je w momencie ruszenia wegetacji. W uprawie rzepaku ozimego ważna jest zasada, że to „nawóz czeka na rzepak, a nie rzepak nanawóz”. Wegetacja wiosenna tej rośliny rozpoczyna się już na przedwiośniu w temperaturze 2-30C, a to oznacza rozpoczęcie okresu intensywnego pobierania składników pokarmowych i dlatego ważne jest, aby w tym okresie roślinom dostarczyć azot w optymalnych ilościach. Rzepak nie może jeszcze wtedy korzystać z azotu glebowego, gdyż gleby są za zimne, a działalność drobnoustrojów rozpoczyna się dopiero w temperaturze 8-90C. Azot powoduje przyspieszenie regeneracji uszkodzeń pozimowych, stymuluje proces odbudowy rozety liściowej i intensywność rozgałęziania oraz hamuje redukuję zawiązków przyszłych
łuszczyn. Z kolei należy pamiętać także o tym, że zbyt wysokie nawożenie azotem może podwyższyć skłonność roślin do wylegania i zwiększyć ich podatność
na choroby, a także wpłynąć ujemnie na zawartość tłuszczu w nasionach. Cała dawka azotu (optymalna) w nawozach mineralnych powinna wynosić ok.180 kg/ha. Podejmując decyzję o wielkości dawki N, trzeba pamiętać, że przy obecnych relacjach cenowych podnoszenie nawożenia powyżej tej dawki może być nieopłacalne. Wiosenna dawka przy zastosowaniu jednorazowym nie powinna przekraczać 120 kg; na glebach lekkich nie więcej niż 90 kg. Rozsianie nawozu powinno nastąpić możliwie wcześnie na polu wolnym od śniegu, które zdolne jest znieść obciążenie ciągnika z rozsiewaczem nawozów. Jednak nawożenie powinno zostać wykonane w 2 lub 3 dawkach, 2/3 dawki azotu podaje się jako dawkę startową wiosną, 1/3 jako dawkę końcową w momencie, gdy większość roślin
rozpocznie wzrost pędu głównego. Podział wyznaczonej dawki na mniejsze części zmniejsza ryzyko wylegania rzepaku, a przy umiarkowanych i równomiernie rozłożonych opadach zwiększa efektywność wykorzystania go przez rośliny.
Koniec ESU! Czy mali odpadną?
- Odsłony: 10224
W nowym PROW 2014-2020 dobrze znane rolnikom ESU zostanie zastąpione nowym wskaźnikiem wielkości ekonomicznej gospodarstw. Co zatem zmieni się dla rolników ubiegających się o dotacje w nowym programie?
W nowym okresie 2014-2020 ze względu na zmiany, które zaszły w WTGR (wspólnotowa typologia gospodarstw rolnych), planuje się wykorzystanie współczynników standardowej produkcji (SO) opracowanych przez Instytut Ekonomiki Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej (IERiGŻ). Dane te są okresowo aktualizowane albo obliczane od podstaw. Na potrzeby PROW 2014-2020 stosowane będą najbardziej aktualne współczynniki. Obecnie posługujemy się współczynnikami SO „2007”, jednakże resort rolnictwa przewiduje, że pierwszy nabór wniosków o przyznanie pomocy w ramach działania „Modernizacja gospodarstw rolnych” odbędzie się z uwzględnieniem współczynników SO „2010”, które będą obliczone dla okresu 2008-2012.
Na potrzeby działań programu planuje się przygotowanie kalkulatora wielkości ekonomicznej gospodarstwa wykorzystującego współczynniki SO (analogicznego do kalkulatora stosowanego w PROW 2007-2013). Ustalanie wielkości ekonomicznej gospodarstwa będzie dokonywane na formularzu
opracowanym przez ARiMR.
